رمان آنلاین شکارچی تاریکی ها نویسنده مهلا.ب

پارت بیست و هفتم
نگاهی به کمدم کردم. نفس عمیقی کشیدم. باید بازم مانتو و شال بپوشم.
ترکیه که بودم آزاد بودم ولی اینجا باید حجاب داشته باشیم.
مانتو طوسی و سفیدی برداشتم و شلوار سفیدی پوشیدم و شالمم طوسی با طرح های سفید بود و کیف و کفش مشکی هم پوشیدم.
آرایشی نکردم چون همینطوریم عالی هستم.
از پله ها پایین اومدم و علامت دادم که ماشین رو حاضر کنند.
به سمت ماشین رفتم. در رو برام باز کردند و صندلی عقب نشستم. و راننده حرکت کرد.
بعد چند دقیقه راننده گفت:
ـ خانم گجا برم
ـ برو همون بیمارستانی که دامیار رو بردیم
ـ چشم خانم
****************
از ماشین پیاده شدم و به سمت بیمارستان رفتم.
وسایلش رو از پذیرش گرفتم و خواستم برم که یهو دلم خواست ببینمش…چرا یهو دلم هواش رو کرد؟ دلم میخواد دوباره اون اخمش رو ببینم دلم برای اون چشمای مشکی پر از غرور تنگ شده…دارم چی میگم؟….من چم شده؟….چرا دارم اراجیف میبافم؟….خواستم از بیمارستان خارج بشم که دوباره اون حس مانع از رفتنم شد….روی پاشنه پاهام چرخیدم و به سمت اتاقش رفتم.
سرم پایین بود و تو فکر بودم. به اتاقش رسیدم و در اتاق رو باز کردم که یهو به یه چیز سفت برخورد کردم.
آخ خیلی کوچیک و خفیفی گفتم سرم رو بلند کردم که آبتین رو دیدم.
این اینجا چیکار میکرد؟ روپوش دکترای این بیمارستان تنش بود.
گوشه لباس کارت طوسی رنگی بود که با مشکی روش حک شده بود:
(آقای دکتر آبتین محتشم، متخصص و جراح بخش داخلی)
نه بابا؟! یعنی واقعا این یارو دکتره؟!

قبلی 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61بعد