رمان آنلاین شکارچی تاریکی ها نویسنده مهلا.ب

پارت بیست و هشتم
نگاهی بهش کردم و خیلی سرد گفتم:
ـ سلام
ـ سلام
ـ میشه بری کنار
بدون هیچ حرفی رفت کنار و من وارد اتاق شدم.
پشت سرم اومد و گفت:
ـ مراقبش باش دیشب عملش کردیم و زخمش یه خورده عمیق بوده و خطر باز شدگی بخیه هاش زیاده
سری تکون دادم و گفتم:
ـ کی مرخص میشه؟
ـ بعدظهر
چیزی نگفتم و بعد به صورت دامیار نگاه کردم که غرق در خواب بود.
آخی چقدر مظلوم خوابیده بود. البته مظلوم مظلوم هم نبود تو خواب هم اخم داست. و پر جذبه و مغرور بود.
ـ بسه خوردیش…!
با اخم وحشتناکی برگشتم و تو صورتش نگاه کردم.
پوزخندی زد و چیزی نگفت و بعدم از اتاق خارج شد.
پسر خوشگل و پر جذبه و مغروری بود اما به دلم نمینشست و یه حس بدی نسبت بهش داشتم.
چشم های عسلی داشت و موهای قهوه ای روشن با ته ریش قهوه ای و دماغ نسبتا کوچیک و لب های کوچیک صورتی درکل پسر جذابی بود و میتونست آرزوی هر دختری باشه ولی من نه!
چون هیچ پسری واسم مهم نبود و همشون برام بی ارزش بودند حتی این فردی که روی این تخت دراز کشیده…!
پوزخندی زدم و به سمت در برگشتم و خواستم برم که صدای ضعیفی اومد که اسمم رو صدا میزد.
ـ دریا…در…دریا
روی پاشنه پا چرخیدم و به سمت تخت برگشتم. گوشم رو نزدیک لب هاش بردم و گفت:
ـ بله؟
چشم هاش رو آروم باز کرد منم ازش فاصله گرفتم.
ـ من گجام؟
ـ بیمارستان
ـ چرا بیمارستان؟
ـ نمیدونم
کمی فکر کرد و بعد چنان خشمگین نگاهم کرد که لحظه ای ترسیدم.
ـ چرا اینطوری نگام میکنی؟
ـ چون خودت دلیلشو میدونی چرا اونکارو باهام کردی؟
ـ چون به خودم مربوطه
پوزخندی عمیق زد و گفت:
ـ خیلی آدم فرصت طلبی هستی
ـ آره میدونم لازم به گفتن تو نبود
کیفم رو از کنار میزش برداشتم و گفتم:
ـ من میرم خونه حوصله اراجیف گفتن تو رو ندارم گود
اخم وحشتناکی کرد و روم رو ازم برگردوند پوزخندی زدم و از اتاق خارج شدم و به سمت خونه حرکت کردم.

قبلی 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61بعد