بیا، من را حتما مییابی.شمع ها سوختهاند...خانه در تاریکی عمیقی فرو رفته است و من هنوز...پشت آن پنجره، منتظرت هستم.اگر یادت آمد، منی هستم، بیا!گل سرخی را که دوست داشتم هم با خودت بیاور.ولی...به آن خانهی قدیمی نرو.چیزی جز خرابه پیدا نمیکنی.آنجایی بیا که با هم آشنا شدیم.بین آن همه سنگ قبرهای مرده...بین آن همه روح های زنده...من را حتماً ...
- 1235 روز پيش
- ستایش نوکاریزی
- 2,056 بار بازدید
- ارسال نظر